خبری نیست ... هیچ

در مدیریت بحثی وجود دارد به نام "مدیریت منابع انسانی" که البته مدتی است به "مدیریت سرمایه های انسانی" تغیر نام داده است چرا که خود بحث ، به اندازه ی کافی انسان را موجودی پست و ماشینی معرفی کرده ، دیگر به نامش تخفیف داده اند ! برای این بحث به تعداد قابل توجه ی روشنفکر! پیدا شده که شدیدا با تعاریف این بحث مخالف اند و آن را ناسازگار با وجود والای! انسان میدانند . خیال ندارم به مخالفت و یا موافقت با این بحث بنشینم یا آن را برای شما تشریح کنیم ، فقط تنها چیزی که اینجا برای من اهمیت دارد ، این است که از زمانی که از الگوریتم های این بحث در زندگیم ، در رابطه با باقی انسان ها ، استفاده میکنم ، به میزان قابل توجه ی پیشرفت را مشاهده میکنم که پیش از این برایم غیر ممکن می نمود ! خیلی جالب است ، انسانی را که در هر محفل علمی و فلسفی به متغایر بودن و ناشناختگی آن تاکید میکنند ، شما میتوانید با چند فرمول و...

Read more »

میگذرد ، به همان دلیل که بگذشت ...

بچه تر که بودم ، عادت داشتم چیزهای خوب را بیشتر در دهانم نگه دارم ، تا بیشتر مزه اش زیر زبانم بماند شاید طعم خوشش بیشتر در خاطرم بماند --------------------- ویرایش شد (گاهی باید در گفته هایت تجدید نظر کنی) پ.ن این روزها که میگذرد ته مانده ی خاطراتی را دود میکنم که می دانم به چشم خودم خواهد رفت...

Read more »

حقیقت این است که گذشته گذشته است ...

گاهی به خودت می آیی و میبینی که دل و دین را یک جا از دست داده ای و نه راه پس داری و نه راه پیش . حکایت حال ما این چنین است ، به عبارتی شده چوب دو سر طلا ! شده آن شعر قدیمی (گاهی گمان نمی کنی ولی میشود / گاهی نمی شود که ...) همیشه میگفتم : کسانی که در برابر حوادث و شرایط محیط ، همیشه گاردشان بالاست ، اول همه و بیشتر از همه از موج حوادث متاثر میشوند . اما خودم باور نداشتم ! حقیقت این است که تا چیزی را لمس نکنی ، باورش نمی کنی . درست مثل کودکی که تا احساس سوختن را لمس نکند ، داغی آتش را باور نمیکند . همیشه گارد گرفتیم ، همیشه سخت بودیم ، و مثل همیشه به سادگی در این بازی باختیم ... به قول دوستی ، سدی که که دانه دانه از شن هایش بر داشتیم و با آن ها کاخی برای خود ساختیم ، بلاخره شکست . و ما و رویا هایمان و کاخ را ، همگی با هم شست . "عمر رویا هایمان ، مثل زیبایی شان کوتاه بود" پ.ن دیروز ها را باد...

Read more »